Lichamelijke kenmerken van de wolf (Europese grijze wolf)

De tamme hond stamt af van vleesetende zoogdieren. Miljoenen jaren geleden kregen zij hun kenmerkende, unieke
carnivorengebit. Twee miljoen jaar geleden ontstonden binnen de hondenfamilie tien groepen carnivoren.
De groep honden bestond uit de coyote, de jakhals en de wolf.
Al deze soorten zijn nauw verwant, zij hebben een gelijk chromosomenaantal en kunnen onderling nakomelingen krijgen.
De goudjakhals en de coyote hebben overeenkomsten in jachtmethoden; ze werken afzonderlijk of in paren.
De wolf is veel socialer dan de coyote of de jakhals en dit kenmerk suggereert dat hij aan de oorsprong staat
van alle huidige hondenrassen.

De afstamming van de tamme hond wordt al ruim honderd jaar nauwkeurig onderzocht door
anatomen en gedragswetenschappers.
Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat de wolf zijn direkte voorouder is.

Toen de mens zich permanent vestigde, volgde de wolf en veranderde zijn levensstijl.
Daarbij schiep hij de omstandigheden voor de selectieve fok, waardoor de tamme hond is ontstaan.

Het vermogen van de hond om sociale relaties te ontwikkelen vormt de basis van zijn succes als soort.

Wolven zijn sociale dieren die in roedels leven, die strikt georganiseerd zijn en geleid worden door een mannetje en een vrouwtje, die met alfa worden aangeduid. Gewoonlijk behouden zij zich het alleenrecht op voortplanting voor.

De overige leden zijn meestal (volwassen) nakomelingen van het alfapaar.

                                     
De nakomelingen van het alfa-paar, van het eerste en gedeeltelijk het tweede jaar blijven in de roedel.

Bij een gemiddelde worp van 4 dieren bestaat de roedel dan na 2 jaar uit 10 dieren.

Omdat een roedel klein begint en eindigt en omdat er ook dieren zullen overlijden,

heeft de gemiddelde roedel iets van 5 dieren.

De oudere jongen, uit de roedel, worden verstoten, of verlaten de roedel uit zichzelf.
 

Vaak trekken ze dan met hun broertjes en zusjes nog een periode op, totdat ze zelf een territorium
en een partner gevonden hebben en ook een roedel gaan vormen.

Een roedel kan grote afstanden afleggen, honderd tot duizend kilometer, afhankelijk van het voedselaanbod.

Dit voedselaanbod is tevens van invloed op de roedelgrootte.

Waar veel voedsel is (bijvoorbeeld Alaska, waar de wolven op elanden jagen),
leven de wolven in grote roedels, die kunnen bestaan uit dertig dieren.
In gebieden met weinig voedsel als Italië en Spanje, leven de dieren in kleine familiegroepjes,
bestaande uit het alfapaar en hun welpjes.
Een roedel wolven, houdt er een territorium op na.
De omvang van een territorium is afhankelijk van de voedselsituatie, maar zal tussen de 200 en 2000 km²  liggen.
In de Alpen bijvoorbeeld zijn territoria van 350 km² gemeten, in Alaska zijn ze veel groter.